MG20620 corona eenzaamheid

Als je beland bent

In sociaal isolement

Je ziel louter leeg

Hunkert een oude kracht

Die zuigt, trekt, wacht

Opdat de zinloosheid van je bestaan

In de dood betekenis kreeg

Maar dan, banaliteiten

Schuldgevoel, zelfwijten

Eindelijk het bitterzoet

Wanneer jou kracht die stille wens ontsteeg

Eenmaal uit de catatonie, zet je een pas

En begint maar weer aan de afwas

Je gedachten, gelijk de fles dreft

Zijn leeg