MG20620 corona eenzaamheid
Als je beland bent
In sociaal isolement
Je ziel louter leeg
Hunkert een oude kracht
Die zuigt, trekt, wacht
Opdat de zinloosheid van je bestaan
In de dood betekenis kreeg
Maar dan, banaliteiten
Schuldgevoel, zelfwijten
Eindelijk het bitterzoet
Wanneer jou kracht die stille wens ontsteeg
Eenmaal uit de catatonie, zet je een pas
En begint maar weer aan de afwas
Je gedachten, gelijk de fles dreft
Zijn leeg
